Het was 5 jaar geleden en we keken als Famtofam bestuur uit naar deze bestuursreis. Het programma zat bomvol activiteiten, bezoeken, gesprekken etc. Elke keer lijkt het wel een achtbaan waar je in terecht komt. Het weerzien met “onze” medewerksters Karine, Kristine en Anna (en hun families) geeft zoveel energie (wederzijds) en roept soms ook emoties op. Wat zijn deze vrouwen kanjers en wat hebben ze een groot “Famtofam hart”.
En dan de bezoeken aan gezinnen die financieel worden gesteund door onze sponsoren. Het gaat je soms door merg en been. De armoede is de afgelopen jaren sterk gestegen door de gevolgen van Covid-19 en een hoge inflatie. Met onze €15 per maand kunnen ze nu ⅓ minder inkopen doen. Wat ze dus eerder voor €10 konden kopen, moeten ze nu €15 voor neertellen. En ze konden al niet rondkomen.
De resultaten van ons Famtofam studiefonds (nu 5 jaar actief) zorgden voor positief tegenwicht. We hebben alle studenten (7) bij elkaar gehad. De eerste 2 konden we feliciteren, die hebben hun Bachelor gehaald en kregen een oorkonde van Famtofam. Een van hen geeft Engelse lessen en heeft inmiddels een eigen website ontwikkeld. Fantastisch toch? Dan onze bezoeken aan de universiteiten waar onze studenten studeren. De complimenten die we daar kregen over de kansen voor in feite kansloze jongeren bezorgen ons kippenvel. De uitnodiging van het conservatorium om een prachtig concert bij te wonen. Het podium dat we daar kregen om te vertellen over Famtofam en ons werk. En dan natuurlijk de school in Lusakert die heeft geprofiteerd van de acties van basisschool De Twirre van Eastermar. Maar ook het delen van de zorgen in Armenië over de nabije toekomst. We sluiten ons bezoek af met een dag in Yerevan waar we The Armenian Genocide Museum-institute hebben bezocht. Het raakt je en je snapt dat de mensen zich daar zorgen maken over hun toekomst. Met onze rugzak vol ervaringen, steunbetuigingen, ideeën, uitdagingen en toekomstplannen reizen we terug naar Nederland.